Na wczesnośredniowiecznej wyżynie alpejskiej w niektórych miejscach rzymską hipokryzję zastąpił prostszy system centralnego ogrzewania, w którym ciepło przepływało kanałami z pieca. W opactwie Reichenau w miesiącach zimowych sieć połączonych ze sobą kanałów podłogowych ogrzewała dużą salę montażową mnichów o powierzchni 300 m². Stopień sprawności systemu został obliczony na 90%.
Kotły kondensacyjne – o użytkowaniu
W XIII wieku cystersi wznowili centralne ogrzewanie w chrześcijańskiej Europie, korzystając z dywersji rzecznych w połączeniu z krytymi piecami opalanymi drewnem. Doskonale zachowany Klasztor Królewski Matki Boskiej Koła (założony w 1202 roku) nad rzeką Ebro w regionie Aragonii w Hiszpanii stanowi doskonały przykład takiego zastosowania. Więcej o kotłach się dowiesz na stronie https://kotlygrzejniki.pl/poradniki-kotly-i-piece/zalety-kotlow-indukcyjnych/.
Trzy główne metody centralnego ogrzewania zostały opracowane pod koniec XVIII-XIX wieku.
W 1793 roku William Strutt zaprojektował w Derby nowy budynek młyna z centralnym piecem gorącego powietrza, choć pomysł ten został już zaproponowany przez Johna Evelyna prawie sto lat wcześniej. Konstrukcja pieca Strutt składała się z dużego pieca, który podgrzewał powietrze doprowadzane z zewnątrz przez duże przejście podziemne. Powietrze było wentylowane przez budynek dużymi centralnymi kanałami.
W 1807 r. współpracował z innym wybitnym inżynierem, Charlesem Sylvesterem, przy budowie nowego budynku, w którym mieści się Klinika Królewska Derby’s Royal Clirmary. Sylvester odegrał kluczową rolę w zastosowaniu nowego systemu ogrzewania nowego szpitala w Strutt. Opublikował swoje pomysły w “Filozofii gospodarki wewnętrznej”, jak na przykład w trybie ogrzewania, wentylacji, prania, suszenia i gotowania, … w ogólnym szpitalu w Derbyshire w 1819 roku.
Kotły kondensacyjne – o konserwacji i naprawach
Sylvester udokumentował nowe sposoby ogrzewania szpitali, które zostały uwzględnione w projekcie, a także zdrowsze cechy, takie jak samooczyszczanie i odświeżanie powietrza w toaletach. Nowoczesny system ogrzewania szpitala umożliwił pacjentom oddychanie świeżym ciepłym powietrzem, podczas gdy stare powietrze było kierowane do szklano-żelaznej kopuły w centrum.
Ich konstrukcje okazały się bardzo wpływowe. Zostały one szeroko skopiowane w nowych młynach Midlands i były stale ulepszane, osiągając dojrzałość dzięki pracom de Chabannesa nad wentylacją Domu Gmin w latach 1810. System ten przez resztę stulecia pozostawał standardem ogrzewania małych budynków.
Thomas Tredgold, znany inżynier i autorytet w dziedzinie systemów centralnego ogrzewania na początku XIX wieku.
W 1594 r. angielski pisarz Hugh Plat zaproponował dla szklarni parowy system centralnego ogrzewania, choć było to odosobnionym zjawiskiem i nie było ono kontynuowane aż do XVIII wieku. Pułkownik Coke opracował system rur, które przenosiłyby parę po domu z centralnej kotłowni, ale to James Watt, szkocki wynalazca, jako pierwszy zbudował działający system w swoim domu.
Centralny kocioł dostarczył parę o wysokim ciśnieniu, która następnie rozprowadzała ciepło w budynku przez system rur wbudowanych w kolumny. System ten wdrożył na znacznie większą skalę w fabryce włókienniczej w Manchesterze.